Ένα μεγάλο μέρος της Παλαιάς Διαθήκης αποτελείται από την αφήγηση ιστορικών γεγονότων. Περιγράφονται οι πράξεις πολλών ανθρώπων, διαφόρων εποχών· πολλές από αυτές είναι παραδείγματα προς μίμηση, και άλλες παραδείγματα προς αποφυγή. Ο Ιεφθάε είναι ένα από τα πρόσωπα (κριτές), που βοήθησαν τους Ισραηλίτες σε δύσκολες στιγμές, και τους απάλλαξαν (προσωρινά) από τους εχθρούς τους. Έκανε όμως ένα τάμα απ΄αυτά που δεν αρέσουν στον Θεό και που φανερώνει το πόσο, οι Εβραίοι της εποχής εκείνης, είχαν επηρεαστεί από την λατρευτική ζωή των ειδωλολατρών, οι οποίοι συχνά τελούσαν ανθρωποθυσίες. Ο Ιεφθάε, ζητώντας απο τον Θεό την νίκη κατά των Αμμωνιτών, έκανε ένα φοβερό τάξιμο! Μετά την νίκη, κατά την επιστροφή του στην πόλη του, ο πρώτος άνθρωπος που θα έβγαινε από την πύλη για να τον υποδεχθεί, θα θυσιαζόταν στον Θεό. Ο Θεός έδωσε την νίκη, αλλά κατά την επιστροφή του Ιεφθάε στην πόλη του, η πρώτη που τον υποδέχθηκε ήταν η μονάκριβη κόρη του. Ο Ιεφθάε συγκλονίστηκε, αλλά (ας μου επιτραπεί) άς πρόσεχε! Γιατί δηλαδή θα έπρεπε να θυσιαστεί κάποιος άνθρωπος; Ο Θεός ποτέ δεν ζήτησε κάτι τέτοιο. Απεναντίας απαγόρευε αυστηρά τέτοιες ειδωλολατρικές πρακτικές. Γιατί Ιεφθάε, τόσο απερίσκεπτα, έδωσες τέτοιους φοβερούς όρκους στον Θεό; Μας θυμίζεις τον Ηρώδη, που λόγω των όρκων που έδωσε στην Σαλώμη, αποκεφάλισε τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο και Βαπτιστή του Κυρίου! Και ψάλλει σε κάποιο τροπάριο η Εκκλησία μας ότι θα ήταν προτιμότερο, ο Ηρώδης, να πατήσει τους όρκους του, παρά να κάνει τέτοιο έγκλημα! Συγκλονιστική όμως είναι η στάση της κόρης του. Αποδέχεται την απόφαση του πατέρα της, και δέχεται να θυσιαστεί χωρίς αντίρρηση, για να μήν τον φέρει στην δύσκολη θέση, να αθετήσει τις υποσχέσεις του προς τον Θεό. Ο Θεός δέν έχει ανάγκη από υποσχέσεις και τάματα. Και άν -τελος πάντων- τάξουμε κάτι, άς είναι τέτοιο που να μήν αφορά άλλα πρόσωπα έξω από τον εαυτό μας, και άς είναι κάτι πραγματοποιήσιμο, που να έχει χαρακτήρα βοηθητικό γιά την πνευματική μας ζωή. Μετάφραση από τα ρωσικά: Ευγενία Τελιζένκο. Επεξεργασία: Ενορία Ιερού Ναού Κο